Odmiany roślin zbożowych są zrejonizowane. Oznacza to, że na podstawie doświadczeń wybrano dla określonego rejonu klimatyczno-glebowego te odmiany, które w danych warunkach dają największe i najpewniejsze plony. Dokładny wykaz odmian zrejonizowanych dla każdego rejonu mają instruktorzy rolni, toteż do nich należy zwracać się o poradę, którą odmianę najlepiej jest uprawiać w gospodarstwie.
Żyto. W uprawie są cztery odmiany żyta — Dańkowşkie Złote, Dańkowskie Selekcyjne, Pancerne i Chrobre. Dańkowskie Złote i Pancerne odznaczają się wysoką plennością, krótszą słomą i małą skłonnością do wylegania, szczególnie odmiana Pancerne. Pod te odmiany można stosować wyższe dawki nawozów azotowych. Dańkowskie Selekcyjne ma mniejsze wymagania glebowe, odznacza się dużą odpornością na pleśń śniegową oraz jest bardziej skłonne do wylegania.
Na niewielkich powierzchniach uprawianie są także tetraploidalne odmiany żyta — Tetra Gorzów i Borkowskie Tetra. W porównaniu z odmianami diploidalnymi są one bardziej odporne na porastanie, mniej osypują się, a ponadto ziarno ich jest znacznie większe i zawiera więcej białka.
Mają one duże wymagania glebowe oraz trzeba pod nie stosować wyższe dawki nawozów mineralnych. Przy uprawie odmian tetraploidalnych wymagana jest izolacja przestrzenna wynosząca około 300 m od innych odmian żyta, gdyż przy zapyleniu pyłkiem innych odmian żyto tetraploidalne nie wykształca ziarna i powstają kłosy ,,szczerbate”.
Wszystkie wymienione odmiany mogą być uprawiane na ziarno i na zielonki. Jedyna polska odmiana, która bywa uprawiana tylko na zielonkę — to Puławskie Pastewne.
Pszenica ozima. Odmian pszenicy ozimej jest wiele. Różnią się one wyglądem zewnętrznym, długością słomy, długością kłosa, ościstością kłosa oraz barwą ziarna, a także wymaganiami glebowymi, potrzebami nawozowymi, wytrzymałością na niskie temperatury i suszę oraz skłonnością do wylegania.
Zrejonizowane odmiany pszenicy można podzielić na trzy grupy:
- odmiany wykorzystujące bardzo wysokie dawki nawozów azotowych (do 150 kg N na 1 ha). Dają one wysokie plony na glebach bardzo dobrych i dobrych, lecz są mniej zimotrwałe i bardziej wrażliwe na suszę. Do grupy tej należą — Luna, Grana,
Aria, Kaukaz,Aurora; - odmiany wykorzystujące dobrze średnie dawki nawozów azotowych (do 120 kg N na 1 ha). Należy je uprawiać na glebach dobrych. Odmiany te są bardziej skłonne do wylegania niż odmiany poprzedniej grupy. Do drugiej grupy zaliczane są — Dana, Eros, Kutnowianka i Poros;
- odmiany o mniejszych wymaganiach glebowych. Można je uprawiać na glebach kompleksu żytniego dobrego. Odmiany tej są bardziej skłonne do wylegania niż poprzednie, ale jednocześnie bardziej zimotrwałe i mniej wrażliwe na suszę. Dawki azotu powyżej 100 kg na 1 ha można stosować jedynie na glebach kompleksu żytniego. Do tej grupy zalicza się Ekę Nową, Helenkę, Mironowską 808 i Strzelecką.
Jęczmień ozimyi. Uprawiane W Polsce odmiany jęczmienia ozimego są wielorzędowe. Ziarna ułożone są w kłosach w 6 rzędach, co powoduje, że część ziarn jest niekształtna. Są one długie, ale węższe od ziarn jęczmienia dwurzędowego. Zrejonizowane odmiany to Kujawiak i Xenia.
Pszenica jara. Odmian pszenicy jarej jest kilka. Urbanka jest odmianą o mniejszych wymaganiach glebowych, o dużej skłonności do wylęgania i o bardzo dobrej zdrowotności. Carola, Kolibri, Kaspar i Ramzes są odmianami o większych wymaganiach glebowych, małej skłonności do wylegania, toteż można pod nie stosować wyższe dawki nawozów azotowych niż pod Urbankę.
Jęczmień jary. Odmiany jęczmienia jarego można podzielić na grupy zależnie od kierunku użytkowania: na cele browarne uprawia się odmiany Damazy, Elgina i Union; na pasze i do spożycia uprawianesą Aramir, Kosmos, Gryf, Piast, Lubuski i Bomi. Odmiany browarne, jako wysokoplenne, mogą być też uprawianeana pasze, aie pod warunkiem stosowania większych dawek nawozów azotowych.
Owies. Odmiany owsa uprawiane W Polsce mają’ białe i żółte plewki, są to tzw. owsy białe i żółte.
Odmiany o żółtych plewkach — to Udycz Żółty, Diadem.
Odmiany o białych plewkach — to Leanda, Flämingsweiss II i Romulus.
Udycz Żółty jest odmianą o mniejszych wymaganiach glebowych, bardziej wytrzymałą na suszę, ale bardziej skłonną do wylegania. Odmiana Diadem jest szczególnie przydatna do uprawy na południu kraju, zwłaszcza w rejonach górskich i podgórskich. Udycz Żółty i Romulus są odmianami o niskiej zawartości łuski.